زمانیکه ساختمان‌های صورت در حال رشد هستند، ارتودنسی راحت‌تر و ساده‌تر انجام می‌شود و در زمان كمتری موفقیت بالاتری خواهد داشت.

در 7 سالگي، اولين دندان آسياب بزرگ در محيط دهان ظاهر مي شود كه نقش مهمي در جويدن و تثبيت الگوي جفت شدن دندان ها دارد. در اين هنگام متخصص ارتودنسي قادر است روابط دندان ها و فكين را ارزيابي كند.

• اگر در سن کودکی والدین غفلت کردند می توانند در سنین نوجوانی کودکانشان برای ارتودنسی نزد متخصص ارتودنسی ببرند. سنین ۱۱ الی ۱۵ سالگی رایج ترین سنین برای رسیدگی به وضعیت دهان، دندان و فک ها در نوجوانان خواهد بود. در این بازه زمانی، سن ۱۲ سالگی یک سن مناسب برای بررسی وضعیت دندان ها و فکین به حساب می اید. در ارتودنسی نوجوانان، عموما دندان های دائمی روییده اند و ارتودنتیست می تواند به راحتی فاصله مابین دندان ها، کوچکی فک، بزرگی دندان ها، عدم تطابق فکین برروی یکدیگر و سایر مشکلات را تشخیص دهد و در ادامه، گام های بعدی به منظور رفع این دسته از مشکلات برداشته خواهد شد.
• درحال حاضر درمان ارتودنسی برای تمام گروه های سنی قابل اجراست. به این معنی که افراد در سنین مختلف با داشتن هر یک از مشکلات دندانی، فکی، عضلانی یا عادتی می توانند با مراجعه به متخصص ایمپلنت ماهر برای درمان مشکل شان اقدام کنند؛ اما برخی از مشکلاتی که مربوط به فک ها می شود، باید در سنین کمتر و پیش از بلوغ استخوانی یعنی در سنین 7 تا 12 سالگی بسته به شرایط فک ها انجام شود.
• بهتر است والدین از سنین پایین و در دوره دندان های شیری، کودکان خود را به صورت دوره ای به متخصص ارتودنسی نشان دهند. این کار، در تشخیص زود هنگام عادات، کمبود فضای دندانی در قوس و مشکلات فکی کمک می کند. با تشخیص این مشکلات می توان از درمان های پیشگیری جهت جلوگیری از شدید شدن مشکل در سنین بالاتر استفاده کرد زیرا در سنین پایین تر می توان از بسیاری مشکلات دندانی جلوگیری کرد و یا از شدت آنها کاست، بنابراین هم مدت زمان درمان کمتر و هم هزینه کمتری متحمل می شوند.